Orijinal adı: Colorado Kid
Yazar: Stephen King
Yayınevi: İnkılap
Sayfa: 176
Stephen King efsanesi, ucu bilinmeyene doğru giden yepyeni bir soruşturmayla geri döndü.
Maine sahili açıklarındaki bir adada ölü bir adam bulunur. Cesedin üzerinde kimlik yoktur. Birtakım ipuçları, iki yerel gazeteci ve adli tıp eğitimi gören bir öğrenci sayesinde ortaya çıkar. Ancak adamın kimliğinin belirlenmesi bir yıldan fazla sürecektir. Ölü adam ve ölümünün şaşırtıcı koşulları hakkında bilgi sahibi olundukça, çözümden de o denli uzaklaşılmaktadır. Bu, olanaksız gibi görünen bir suç mudur, yoksa çok daha garip bir olay mı?
Esrarın kalbindeki karanlık ve esrarlı olayları araştırma dürtümüz hakkında olan bu hikâyeyi Stephen Kingden başkası anlatamazdı.
Stephen King, Dashiell Hammetti'n Malta Şahini nden ve Graham Greene'in eserlerinden izler taşıyan bu kitabında, konusu esrarın doğasından aşağı kalmayacak kadar şaşırtıcı bir hikayeyle karşımıza geliyor.
Stephen King'i Pinuccia'nın etkinliği sayesinde nihayet okuyabildim. Gözüme ilk olarak nispeten daha normal konusu olabileceğini düşündüğüm Colorado Kid ile başladım ve sanırım ağır bir romana denk geldim. Nasıl ağır anlatayım.
Yazar kitapta aydınlatılmamış bir cinayeti iki yaşlı gazetecinin ağzından bizlere anlatıyor. Biz de genç çaylak Stephani gibi oturup ikiliyi dinliyoruz ve adamın başına neler gelmiş olabileceğini çözmeye çalışıyoruz. İki gazeteci sizi düşündürerek anlatırken kitap sayfalarının gitgide azaldığını fark ediyorsunuz ve bir kıllanma evresi geliyor. Sonuçta adama ne olduğunu tam olarak anlatmadan kitap da bitiveriyor. Ölüm nedeni cinayet mi, yoksa intihar mı etti ne oldu bilemiyorsunuz.
Kitabın sonunda yazar notu var, etkilendiği bir makaleden yola çıktığını anlatıyor ve olayda sonuç aramadığını, sadece gizem kısmının onu çektiğini anlatıyor. O yüzden kitabın sonunda - kendi adıma söylüyorum - Stefani gibi kalabiliyorsunuz. Bu yüzden kırdım ve 3 yıldız verdim. Kitapta iki emektar gazetecinin sık sık söylediği gibi Miss Marple ya da başka biri çıkıp da olayı çözmedi, ama ben hep çözülmesini bekledim. Sanırım bu tür için Agatha ya da Sir Arthur Conan Doyle tarzı kitaplar benlik. Poe'nın hikayelerindeki gibi uzun çözümlemeleri tatmin edici bir sonu olduğunda daha çok seviyorum.
0 Yorumlar